W obrazie klinicznym fibromialgii z reguły pojawiają się istotne zaburzenia nastroju. Najczęściej jest to obniżenie nastroju, a nie rzadko depresja. Fibromialgia jest przewlekłym zespołem bólowym z towarzyszącymi bardzo rozmaitymi dolegliwościami wegetatywnymi. Dolegliwości bólowe i wegetatywne albo wcale, albo bardzo słabo poddają się leczeniu. Do rozpoznania fibromialgii i rozpoczęcia właściwego leczenia często dochodzi po wielu latach trwania choroby. W tym okresie może dochodzić do uszkodzenia relacji społecznych w rodzinie, otoczeniu i w pracy. Wszystko to musi prędzej czy później wpływać negatywnie na stan psychiczny chorego. W dużej części przypadków dochodzi do znacznego obniżenia nastroju. W niektórych przypadkach rozpoznaje się depresję.
Złożony charakter fibromialgii
Wydaje się, że fibromialgia nie jest pojedynczą jednostką chorobową (morbus) a zespołem chorobowym (syndroma) o różnorakich przyczynach (etiologii) i wspólnym, często bardzo złożonym obrazie klinicznym. Osoby z uogólnioną bolesnością tkanek okołostawowych "typu fibromialgii" często mają bardzo rozmaite, wielonarządowe zaburzenia czynnościowe (wegetatywne), które towarzyszą fibromialgii, ale również pokrywają się z objawami somatycznymi depresji. Dlatego niektórzy badacze formułują przypuszczenie, że fibromialgia może być pewną odmianą depresji, dawniej nazywaną depresją maskowaną.
Depresja dotyczy co najmniej 10% naszego społeczeństwa. Depresja to coś innego niż tylko przejściowe pogorszenie nastroju. Może ona utrzymywać się tygodniami lub miesiącami, przy czym jej powszechnie znane objawy takie, jak smutek i brak energii mogą być maskowane przez inne objawy takie, jak lęk i niepokój, zaburzenia snu i zaburzenia żołądkowo-jelitowe, jak też przewlekły ból.
Stwierdzono, że ponad 50% osób z fibromialgią mają obniżony nastrój i spełnia kryteria dużego epizodu depresyjnego. Powszechne współwystępowanie fibromialgii i depresji obecnie nie budzi wątpliwości. Wykazano, że fibromialgia i duża depresja mają wspólne, uwarunkowane rodzinnie czynniki ryzyka. Potwierdzono współwystępowanie fibromialgii i chorób afektywnych wśród osób blisko spokrewnionych oraz rodzinne występowanie samej fibromialgii.W fibromialgii 78–94% osób zgłasza chroniczne zmęczenie. Wykazano, że największy wpływ na poczucie zmęczenia ma współwystępująca depresja. Jednocześnie wykazano mechanizm błędnego koła, w którym powszechnie występujące w fibromialgii (76–92%) zaburzenia snu stanowią czynnik pośredniczący między bólem a zmęczeniem, przy czym te dolegliwości nasilają się wzajemnie. Innym problemem psychicznym często współwystępującym z fibromialgią (51–63%) jest lęk. Do innych objawów, często występujących w fibromialgii, należą: bóle i zawroty głowy, uczucie zimnych kończyn, suchość w ustach, poty, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, wrażenie „kluchy” w gardle, poczucie niemiarowej pracy serca i braku powietrza, zaburzenia czucia, objawy ze strony pęcherza moczowego.
Więcej o depresji i jej związku z fibromialgią można przeczytać m. in. na portalu Grupy Synapsis Online w artykule pod tytułem: Czy fibromialgia jest depresją?
